یک سال قبل در چنین روزهایی هفته نامه تفاهم، تیتر زد که: "والی بامیان شش ساله شد". هرچند که آن شماره تفاهم، اقبال چاپ نیافت اما تیتر زیبایی بود. اکنون هفت سال از توظیف خانم داکتر حبیبه سرابی به عنوان والی بامیان گذشت. خانم سرابی در این هفت سال با فراز و فرودهای زیادی همراه بوده و دست و پنجه نرم کرده است. در افغانستان از معدود والی هایی است که توانسته هفت سال در مقامش دوام بیاورد. آنچنانکه شاهد بوده ایم سایر ولایات، معمولاً هر یکی دو سال، یک والی عوض کرده اند. اما والی بامیان با وجود آنکه دستاورد قابل توجهی در بامیان نداشته اما همچنان، ولایت بامیان را تحت سیطره خود دارد.
در کل ولایات افغانستان به طور مشخص سه یا چهار ولایت، والی هایی داشته اند که بیش از هفت سال دوام آورده اند: استاد عطامحمد نور در ولایت بلخ و شهر مزار شریف، گل آقا شیرزی در ولایت ننگرهار و شهر جلال آباد و خانم حبیبه سرابی در ولایت بامیان و بازارک بامیان!
اگر بین این سه والی و ولایت- یکی در جنوب، یکی در شمال و یکی در مرکز افغانستان- مقایسه ای داشته باشیم بسیار زود به دستاوردهای کاری خانم حبیبه سرابی و میزان پیشرفت بامیان پی می بریم.
شهرهای جلال آباد و مزار شریف امروزه با تمام کاستی های موجود، به عنوان آبادترین شهرهای افغانستان شناخته می شوند و بامیان به عنوان یکی از فقیرترین و پسمانده ترین ولایتها. هر دو ولایت شمال و جنوب، طی این هفت سال به شهرهایی تبدیل شده اند که دارای امکانات خوبی هستند؛ راههای مواصلاتی، شفاخانه های مجهز، مدارس و دانشگاههای مجهز، برق سراسری، کارخانه های زیاد، تقویت جاذبه های گردشگری، ایجاد اشتغال برای دهها هزار نفر، جلب سرمایه ها و سرمایه گذاری خارجی، و. دستاوردهای خوب کاری و مدیریتی والیان ولایات ننگرهار و بلخ بوده اند. اما در مقایسه با ولایات مذکور، خانم سرابی دستاورد فاخری در بامیان نداشته است. خانم سرابی همچنان که در شماره قبلی پرسشگر نیز گفته شد، در طول فرمانروایی هفت ساله خود، تمامی حرکت ها و اعتراضات و مطالبات مردمی را با بی توجهی خود به تمسخر گرفت. اقدامات وی گاهی مثل طنز می مانند. میدان هوایی را در مرکز شهر بنا کرد؛ در مرکز سرسبزی و طراوت بامیان، نهال کاشت؛ از ساختن کلینیک برای مردم بامیان جلوگیری کرد؛ حتی در دفتر خود از برق جنراتوری استفاده می کند؛ مردم بندامیر را از کشت و زراعت نهی کرده و همواره تهدید میکند؛ طالبان بغلانی را در بامیان پناه و امان می دهد؛ از کنار مشکلات دانشگاه و کلینیک مرکز بامیان می گذرد؛ و.
البته ناگفته نباید گذاشت که در مدت هفت سال گذشته کارهایی هم در بامیان توسط تیم تحت فرمان خانم سرابی انجام شده اند که از آن جمله تکمیل سرک بامیان-یکاولنگ بعد از چندین سال، ساخت و تکمیل ساختمان ولایت و ادارات دولتی، ارائه خدماتی به قریه ها توسط ریاست انکشاف دهات و پروسه همبستگی ملی و. نیز انجام شده اند اما ناگفته پیداست که با آن همه بودجه و هفت سال فرصتی که خانم سرابی و ریاست های تحت فرمان او در اختیار داشته اند کارهای انجام یافته، چیزی نیستند و اصلاً به عنوان دستاوردهای کاری، ارزش بیان را هم ندارند.
خانم سرابی بارها به دلیل سستی و بیکارگی خود، مورد خشم مردم بامیان قرار گرفته اند. چندین مورد تظاهرات مردمی بر ضد او، اعتصاب اعضای شورای ولایتی و خصوصاً رئیس فقید آن –مرحوم جواد ضحاک- علیه والی، درخواست های مکرر فعالین مدنی و شخصیت های ی برای برکناری او و. هیچکدام به نتیجه نرسیدند. گفته می شود که حتی آقای کرزی بارها تصمیم گرفت تا وی را از ولایت بامیان برکنار کند اما مقامات امریکایی در کابل مانع برکناری او شده اند. وی رابطه حسنه ای با کارل ایکن بری سفیر پیشین امریکا در کابل داشته و تا حد زیادی از سفارت امریکا حرف شنوی داشته است. خانم سرابی سال گذشته به این دلیل مانع ساخت یک باب کلینیک مجهز در مرکز بامیان شد که قرار بود توسط ایرانی ها برای مردم ساخته شود. شاید یکی از عمده ترین دلایل این کار حبیبه سرابی، خشنود کردن امریکایی ها باشد. تصور می شود که نه ایران و نه امریکا هیچکدام عملاً کمک های بزرگ و قابل ملاحظه ای به مردم و بازسازی بامیان نمی کنند؛ امریکایی ها بامیان را به دلیل اکثریت شیعه مذهب آن منتسب به ایران می دانند و ایران بخاطر ت های امریکایی و ضد ایرانی که در بامیان اجرا می شود معتقدند که از یک طرف کمک به سیستم امریکایی حاکم در بامیان، کار اشتباهی است و از طرف دیگر موقعی که خواسته اند کمکی به بامیانی ها کنند از طرف مقامات محلی بامیان با ممانعت مواجه شده اند.
خانم سرابی، بامیان را تبدیل به خانه ای برای اطرافیان و کارمندان غزنوی خود کرد. تیم همراه او تبدیل به تیمی قوی در ریاست های مختلف بامیان شد. آنقدر که گاهی تعصبات بامیانی و غزنوی (غزنیچی) به اوج خود می رسید. البته یکی از قوّت هایی که خانم سرابی داشت این بود که زمینه رقابت های ناسالم و مخرّب رهبران هزاره و احزاب قومی را گرفت؛ چون رهبران حزبی، هرکدام در صدد تسلط بر بامیان و مردم این ولایت بوده و می باشند. آمدن یک والی منتسب به آقای محقق یا خلیلی ممکن است بامیان را به دفتر حزبی آنان تبدیل کند و عرصه و زمینه رقابتهای ی رهبران را به بامیان بکشاند؛ یکی از دلایلی که بخشی از بامیانی ها خانم سرابی را هفت سال تحمل کرده اند ترسی است که از جنجالها و رقابت های حزبی دارند.
به هرحال بامیان، هفت سال فرمانروایی خانم حبیبه سرابی را تجربه کرد. خیلی از مردم بامیان در این مدت، انتظاراتی که از حکومت داشتند برآورده نشد. هرچند که هنوز سندی از اختلاس یا فساد مالی وی به بیرون درز نکرده – البته ذهن پرسشگر بامیانی ها شاید بعدها، به مواردی دست یابد- اما نمره ی خانم سرابی در مدیریت و خدمت به مردم بامیان، نمره ی ناکامی است؛ از نظر ما خانم سرابی در بامیان یک مدیر ناکام است. شاید امسال آخرین سال حضور وی در بامیان باشد؛ بنابراین وی باید تلاش نماید تا لااقل خاطره ای نسبتاً خوب از خود در ذهن بامیانی ها برجای بگذارد.
بامیان ,خانم ,سرابی ,اند ,های ,سال ,خانم سرابی ,هفت سال ,در بامیان ,شده اند ,به عنوان ,خانم حبیبه سرابی
درباره این سایت